سیستم عامل گنو یک سیستم عامل کاملا آزاد بوده که به طور فزاینده‌ای با یونیکس سازگار می‌باشد. گنو مخفف «GNU’s Not Unix» است. ریچارد استالمن اطلاعیه اولیه پروژه گنو را در سپتامبر ۱۹۸۳ منتشر کرد. نسخه کامل‌تر آن به نام اعلامیه گنو در سپتامبر ۱۹۸۵ منتشر شد که به چندین زبان ترجمه شده است.
در دهه ۱۹۸۰ تقریبا تمام نرم‌افزارها انحصاری بودند، به این معنی که مالک داشتند و مالکان آنها همکاری توسط کاربزان را منع می‌کردند که این کار ضرورت پروژه گنو را ایجاب می‌کرد. تمام کاربران کامپیوتر به یک سیستم عامل نیاز دارند؛ اگر سیستم عامل آزادی وجود نداشته باشد، شما حتی نمی‌توانید بدون استفاده از نرم‌افزارهای انحصاری کار با کامپیوتر را شروع کنید. بنابراین اولین ضرورت در نرم‌افزار آزاد، وجود یک سیستم عامل آزاد است.
ما تصمیم گرفتیم تا سیستم عاملی منطبق با یونیکس بسازیم زیرا طراحی کلی آن قبلا محک خورده و قابل انتقال بود، و همچنین این سازگاری حرکت کاربران یونیکس به گنو را آسان می‌کرد.
تا سال ۱۹۹۰ به تمامی اجزای اصلی سیستم عامل، به جز هسته دست یافتیم و یا آنها را نوشتیم. سپس لینوکس، یک هسته شبه یونیکس، در سال ۱۹۹۱ توسط لینوس تروالدز توسعه پیدا کرد و در سال ۱۹۹۲ یک نرم‌افزار آزاد شد. ترکیب لینوکس با سیستم تقریبا کامل گنو منجر به یک سیستم عامل کامل شد: سیستم گنو/لینوکس. تخمین زده می‌شود که هم‌اکنون ده‌ها میلیون نفر از سیستم‌های گنو/لینوکس، شامل اسلکور، دبیان، ردهت و غیره استفاده می‌کنند.
