منظور از استک یا stack کردن سوئیچ‌ها متصل کردن آن‌ها به روشی غیر از روش‌های معمول توضیح داده شده قبل به صورت اتصال Data و Power است.
انواع استک کردن
Power stack
سازمان‌ها و کسب و کارها به شبکه‌ای با سطح دسترسی بالا (Highly Available) نیازمندند. برای رسیدن به این مهم، افزونگی تامین کننده برق دستگاه‌ها، یکی از مهمترین الزامات در شبکه‌هاست.
به طور معمول، تماس دستگاه‌های مهم (سوئیچ‌ها، روترها، سرورها و …، که اغلب این دستگاه‌ها در دیتاسنتر نگهداری می‌شوند) دارای دو تامین کننده برق (PS: Power Supply) هستند تا در صورتیکه یکی از تامین کننده‌ها به هر علتی (قطع برق شهری، سوختن UPS، سوختن power module دستگاه و …) از دسترس خارج شد، منبع دوم تامین برق را انجام دهد تا از خاموش شدن دستگاه پیشگیری شود.
راهکارهای power redundancy
- روش اول Full Redundancy نام دارد. در این روش، هر دستگاه دو power module دارد، تا در صورتیکه یکی از کار افتاد PS دوم جایگزین PS اول شود. این طرح با نام 1:1 redundancy نیز شناخته می‌شود.
- روش دوم Partial Redundancy نام دارد. در این روش، یک PS اضافی برای تمام دستگاه‌ها وجود دارد. این روش 1:N Redundancy نیز نامیده می‌شود.
هر کدام از این روش‌ها مشکلات خود را دارد. روش 1:1 به عنوانی طراحی over design (یا underutilized) شناخته می‌شود. به این دلیل که هر سوئیچ یک PS اضافه دارد که در حالت عادی بیکار است. هرچند، در روش Partial یا 1:N، آنلاین شدن دستگاه در صورت بروز حادثه، زمان‌بر خواهد بود.
در نقاط مهم و حساس مانند دیتاسنترها، روش اول (1:1 / Full Redundancy) کاملا توجیه پذیر است و اهمیت آنلاین بودن و سرعت عکس العمل دستگاه‌ها نسبت به حادثه اتفاق افتاده (مانند قطعی برق) بسیار بالاتر از over design بودن طرح است. اما چنانچه بخواهیم در سوئیچ‌های لایه اکسس این نیاز و یا نیاز به تامین بیشتر برق (به دلیل برق رسانی سوئیچ به دستگاه‌های PoE) روش دوم منطقی تر است.
- در تامین برق سوئیچ‌های لایه Access، سیسکو روش جایگزین تحول‌آوری را ارائه کرده است. در این روش تمام power supply (PS)ها از تمام سوئیچ‌ها با یکدیگر تشکیل یک pool را می‌دهند که در اختیار تمام سوئیچ‌ها قرار می‌گیرد. در این روش، بسته به توان مورد نیاز هر دستگاه، برق دستگاه توسط pool تامین می‌شود. این مدل مانند مدل تامین برق شهر توسط وزارت برق است.
در این روش، چنانچه یکی از PS ها بسوزد، کار تامین برق تا زمان جایگزین شدن قطعه معیوب ادامه می‌یابد و خللی در روند کار ایجاد نمی‌شود.
Data stack
زمانی‌که چند سوئیچ با یکدیگر استک (در حالت Data Stack) می‌شوند، تمام سوئیچ‌ها در قالب یک سوئیچ در تنظیمات در نظر گرفته می‌شوند. در این حالت در محاسباتی مانند STP، در محاسبه پروتکل به عنوان یک نقطه از درخت منظور می‌شود.
از مزایای استک کردن سوئیچ‌ها می‌توان به مدیریت متمرکز تنها با استفاده از یک IP آدرس، امکان توسعه پذیری، افزایش تعداد پورت‌ها در سوئیچ logical واحد به دست آمده و … اشاره نمود.
نکته: قابلیت استک کردن در همه سوئیچ‌ها پشتیبانی نمی‌شود.
می‌توان 2 تا 8 سوئیچ که IOS آن‌ها، مدل و سری یکسان است را با کابل‌های مخصوص استک کردن، از پشت سوئیچ، به متصل نمود. پس از اتصال، این سوئیچ‌ها از نظر logical در قالب یک سوئیچ نمایش داده می‌شوند. دو سوئیچ 48 پورت تبدیل به یک سوئیچ 96 پورت می‌شود. نمایش پورت‌ها به صورت Gigabit Ethernet 1/0/1 نمایش داده می‌شود که عدد اول در اطلاعات پورت مشخص کننده شماره سوئیچ است.
در سوئیچ‌های رده بالا (مانند سری 6500) نیاز به پورت خاص برای استک کردن نیست. به این تکنولوژی در سوئیچ‌های رده بالا VSS (Virtual Switching System) می گویند.
زمانی که دو سه سوئیچ را مانند تصویر زیر به همدیگر متصل می‌کنیم، یکی از ارتباطات به دلیل loop غیرفعال می‌شود. اگر بخواهیم بین سوئیچ‌ها etherchannel راه‌اندازی کنیم، باید بین هر سوئیچ دو کابل استفاده شود و نهایتا یکی از آن‌ها به دلیل loop غیرفعال خواهد بود و غیراستفاده است.
برای اینکه بین سوئیچ‌ها هم کابل کمتری استفاده شود، هم etherchannel را بین آن‌ها فعال کنیم، و هم اینکه تعداد کمتری از سوئیچ‌ها را (به لحاظ logical) مدیریت کنیم، می‌توان دو سوئیچ بالا را با همدیگر استک کرد. اگر در سناریو قبل، دو سوئیچ بالا را با یکدیگر استک کنیم، از نظر سوئیچ پایین یک سوئیچ دیده می‌شود. در این حالت می‌توان ارتباط را به حالت etherchannel برد.
