پروتکل OSPF یکی از محبوبترین پروتکلها برای شبکههای برمنبای IP میباشد که از الگوریتم Dijkstra استفاده میکند و جزو پروتکلهای IGP به حساب میآید. ملاحظات این پروتکل بسیار زیاد و وسیع است و ما در این بحث قصد داریم توضیحات مقدماتی
پروتکل OSPF در سطح CCNA را پوشش دهیم. توضیحات کاملتر در سطوح CCNP R&S و CCIE R&S خدمتتان ارائه خواهد شد.
متریک
مهمترین ملاک برای متریک در محاسبات OSPF برای انتخاب بهترین مسیر پهنای باند است.
هزینه لینک یا link cost در OSPF براساس فرمول زیر محاسبه شود:
OSPF cost = 100Mbps / Bandwidth
Bandwidth = sum(Bandwidths)
به صورت پیش فرض در روشهای محاسباتی OSPF پهنای باند بالاتر از 100Mbps قابل درک نمیباشد.
Load Balancing
این پروتکل loadbalancing را به صورت Equal انجام میدهد. در OSPF زمانی دو لینک هزینه یکسانی دارند که که مجموع پهنای باندها مبدا تا مقصد یکی میباشد.
تفاوتهای اساسی با پروتکلهای دیگر
در پروتکل های RIP و EIGRP روترها فقط تا این حد اطلاعات دارند که اگر بخواهند ترافیک را به سمت مقصدی ارسال کنند بایستی آن را برای چه IP ایی بفرستند و در واقع gateway چه آدرسی است، اما در پروتکل OSPF، روترها درک کاملی از شبکه خود دارند. در OSPF روترهای میدانند اگر بخواهند ترافیکی را برای مقصدی ارسال کنند باید ترافیک را برای کدام روتر ارسال کنند و میدانند نحوه دسترسی به روتر مورد نظر کجاست یا روتر در کجای شبکه OSPF قرار دارد. در OSPF هر روتر برای خود مشخصه دارد و روترها برای ارتباط با یکدیگر از مشخصه منحصر به فردشان استفاده میکنند.
آغاز همسایگی
زمانی که بروی روترها پروتکل OSPF راهاندزی میشود، روترها پکت hello برای همدیگر ارسال میکنند که این پکت حاوی اطلاعاتی مانند نام یا مشخصه منحصر به فرد روتر و … است. پس از طی مراحل مذاکره بین روترها همسایگی ایجاد میشود و سپس براساس تنظیمات area ها، ناحیه بندی شبکه OSPF شکل میگیرد. در نهایت نیز روترهای در هر area دیتابیس مسیریابی خود را برای همدیگر ارسال میکنند.
ناحیه بندی و علت آن
با توجه به اینکه در شبکه های OSPF روترها همه اطلاعات شبکه خود را دارند، میزان اطلاعات روترها در این پروتکل نسبت به پروتکلهای دیگر بیشتر است، به همین علت اگر تغییری در شبکه اتفاق بیافتد زمان بروز شدن دیتابیس همه روترها طولانی است. برای کم کردن حجم اطلاعات و بالاتر رفتن زمان بروزرسانی، شبکههای OSPF را ناحیه بندی میکنند. در OSPF اصطلاحا area 0 را backbone مینامیم. area 0 یا همان backbone به نوعی مرکز مدیریت ترافیک شبکه OSPF است.
نکته: تمامی area های دیگر بایستی مستقیما به area 0 متصل باشند مگر در موارد خاص.
نکته: راه ارتباطی area های غیر backbone به همدیگر از طریق backbone است. به همین علت area های دیگر نباید به یکدیگر متصل باشند.
Area Border Router
روتر ارتباطی بین backbone و areaهای دیگر را ABR یا Area Border Router میگویند. پورتها یا اینترفیسهای روتر ABR هم در area 0 و هم در area خودش است. روتر ABR نقش پل ارتباطی area ها را دارد و همانند پروتکلهای دیگر اگر با شبکهای در area دیگر کار داشته باشیم، تنها اطلاعاتمان این است که ترافیک را به ABR برسانیم و دقیقا نمیدانیم شبکه برای چه روتری است و روتر در کجا شبکه قرار دارد.
در update هایی که روتر ABR برای area همجوارش ارسال میکند امکان گذاشتن فیلترینگ وجود دارد، اما همیشه در نظر داشته باشید که در یک area امکان اعمال فیلترینگ وجود ندارد و روترهای داخل یک area بایستی از تمامی اطلاعات خبر داشته باشند.
پروتکل OSPF برای ارتباط با پروتکل های دیگر (جدا از شبکه خود) از روتری به نام ASBR یا Autonomous System Boundary Router استفاده میکند.
Virtual Link
زمانی یک Area ایی در طراحی وجود دارد که از نظر مسافت از Area 0 دور میباشد یا امکان برقراری ارتباط فیزیکی تا Area 0 را ندارد میتوانیم به یک Area ی دیگر، ارتباطی به نام virtual link ایجاد کنیم تا آن Area ترافیک ناحیه دور را به Area 0 برساند یا به عبارت دیگر لینک ناحیه دور را به Area 0 متصل کند.
بعد از راه اندازی پروتکل OSPF بایستی براساس سیاستهای کاری مانند نرسیدن ترافیک برخی از نواحی به همدیگر، شروع به tune کردن OSPF کنیم.