راه‌اندازی مقدماتی سرویس DHCP در سیسکو در مباحث CCNA مطرح شده است. برای راه‌اندازی سرویس DHCP در سوئیچ از دستور ip dhcp pool NAME می‌باشد.
سپس رنج مورد نظر را با دستور network به DHCP می دهیم
روش دیگری که می‌توان دستور بالا را اجرا نمود، به صورت زیر است.
اگر درخواستی به سرویس DHCP برسد، سرویس دهنده، از رنجی که دارد به درخواست دهنده IP خواهد داد. با توجه به اینکه در بسیاری از شبکه‌ها دارای چندین VLAN و در نتیجه رنج‌های مختلف IP هسیتم، به همین دلیل سرویس دهنده DHCP نیز داری چندین POOL از IP است. در اینگونه سناریوها، سرور DHCP در رنج هیچکدام از درخواست‌ها نخواهد بود و درخواست‌ها را از طریق DHCP AGENTها دریافت می‌کند. برای اینکه سرور متوجه شود از چه رنجی به درخواست دهنده IP دهد، بررسی می‌کند رنج agnet ای که درخواست را ارسال کرده چیست.
سرویس DHCP به غیر IP دادن به درخواست دهنده می‌تواند 255 گزینه دیگر را نیز در این سرویس مشخص کند. گزینه‌هایی مانند default gateway – dns server و … .
در زیر لیست برخی از این option ها را مشاهده می کنید.
برای دیدن تمامی 255 گزینه کلیک کنید.
برای تعریف این گزینه‌ها در سرویس DHCP از دستور option # ip … استفاده می‌شود.
در صورتیکه برای تعریف برخی از این ویژگی ها به یاد آوردن شماره گزینه‌ها و ویژگی ها سخت باشد، روش جایگزین استفاده از نام ویژگی، وجود دارد که نحوه ثبت دستور آن به صورت زیر است
برای دیدن این ویژگی ها در دستگاه از دستور زیر استفاده می‌شود
ایراد استفاده از نام ویژگی این است که، تمام گزینه‌ها تعریف نشده اند و اگر بدنبال ویژگی ایی هستیم که در لیست بالا وجود ندارد باید شماره‌ی آن دستی وارد شود.
پس از آدرس دهی، برای دیدن این که چه MAC هایی چه IP هایی گرفته اند از دستور show ip dhcp binding استفاده می‌شود
استاندارد زمان lease time در دستگاه‌های سیسکو 1 روز است. توصیه می‌شود در صورت استفاده از دستگاه‌های سیسکو به عنوان سرور DHCP این زمان را حداقل تا 4 روز افزایش دهید.
در این show زمان lease نیز مشخص است (Lease expiration) که تا چه زمانی این IP در اختیار سیستم های درخواست دهنده قرار گرفته است. این دستور در packet tracer به صورت – نمایش داده می‌شود. برای ست کردن این زمان از دستور زیر استفاده می‌شود.
جدا کردن IPها با استفاده از Excluded Address
می‌خواهیم از pool ایی که درست کرده ایم تعداد را مشخص کنیم که آن IP ها به درخواست دهنده ها داده نشود. برای exclude کردن در محیط global دستور را وارد می‌کنیم.
نکته: سوئیچ‌های لایه 2 قدیمی قابلیت راه‌اندازی سرویس DHCP را ندارند.
DHCP Relay
در اکثر اوقات در شبکه‌ها، سروری برای سرویس DHCP وجود دارد که این سرور با یک interface به شبکه متصل است و تمام درخواست‌ها از طریق یک interface به سرور می رسد. در این حالت باید به گونه ایی مشخص شود که سرور از چه رنجی به درخواست دهنده IP بدهد. برای این کار بروی interface لایه 3 ایی سوئیچ dhcp helper راه‌اندازی می‌شود که درخواست‌های broadcast ایی را دریافت کرده و این درخواست‌ها را به صورت unicast ایی به سرور ارسال می‌شود. با توجه به اینکه interface vlan ها gateway در VLAN ها هستند معمولا بروی این interface ها dhcp helper راه‌اندازی می‌شود.
دستور به این صورت است که باید ادرس helper مشخص شود.
رزرو کردن IP
در صورتیکه نیاز به رزرو کردن IP ایی برای MAC خاصی وجود دارد، می‌توان این کار را از روش زیر انجام داد.
